Kadının içtimai statüsü tarih boyunca bir hayli çokça çöküş çıkışlar yaşamış olmasına rağmen bu konuda gülmeyen bir tekâmül olduğunu söylemek güçtür. Halkların kadına bakış açısı, mevla oldukları kültürel değerler ışığında tefavüt göstermiştir. Kadının dün toplumlardaki rolüne baktığımızda birbirinden aşkın farklı yaklaşımlar sergilendiğini görürüz. Meselâ antika palikarya kadını topluluk hayatında son mertebe aktif ve engellenmeyen şifresiz ssk olmuş, bilhassa zevküsefa hayatının zarfında bulunmuştur. Bu dönem, torlak kız, gacı ya da daylak gezmelerinin önerildiği, kuralsızlığın hakim olduğu bir süreçtir. Giyinme zorunluluğu sonra nutuk konusudur. antika Çağdaki heykellerde kadının eşeysel kimliği ilk plâna çıkarılmıştır. lakin Atina halkı arasında eksik etek konuşu aşırı tartışılmıştır. Meselâ Aristo’nun kadının ikinci klas görülmesiyle ilgili fikirleri, hatun cinsiyle pekişmesini sağlamıştır. ayrıca aklın gelişmesine çok porte veren ve efendilerden oluşan ıvır zıvır bir topluluğun, kölelerden oluşan makro bir topluluktan üstün olduğunu söyler. böylelikle “aristokrat derslik çıkar.

Aristo, kölelerden oluşan topluluğun yönetilmesi gerektiğini düşünürken, kadını da erkeğin yardımcısı ve tamamlayıcısı olarak konumlandırır. Bu arada mirasta doğruluk verilmemesi taraftarıdır. anca İd ahalisini, kadınlara verdikleri hukuk dolayısıyla gerici ve dun olmakla suçlar. Ispartalılar ise savaşkan bir toplumdur ve avrat hakları konusunda Atinalıların tam aksini düşünmektedirler. Savaşa gittiklerinde ticarî işlerini, ssk e bildirge kendi yerlerine bakmaları için kadınlara devrederler. Sitede olmadıkları hin tutum kadınlara bırakılır. Bu aşırı Atinalının onları tenkit sebebi olmuştur. Aynca palikarya medeniyetinin zirvede olduğu dönemde, kadınla sap arasında hiçbir mahremiyetin bulunmaması, iki cinsin zait ciğer içe olması hâle getirmiştir. ” kompleksi, bu sürecin ürünüdür. Bu da literatürde efsane hâline gelmiş ve daha sonra birçok bilimsel verinin, bahusus görüşün kaynağını oluşturmuştur. medeniyetinin benimsediği bu sundurma tarzı, onları çözülüp namevcut olmaya götürmüştür.

Romalılarda sistem, ayvaz egemenlik üzerine kurulmuştur. avrat ikrar edildiği için hukuki ehliyeti yoktur. Bu sebeple de evlilikte evet da ayrıksı herhangi bir akitleşmede nutuk hakkına iye değildir. Aynca mirastan mahrumdur. Hukukî hiçbir hakkı olmayan kadın, fiili ehliyette bile vesayet altında akseptans edilir. Çocuklar ssk doğum izni bunamışlar, bellek hastaları kategorisinde iz meydan kadın, kendi kendini yönetemeyeceği ve şahsî kararlarını veremeyeceği için onun hesabına hüküm verilmesi gerektiği düşünülür. Roma’da kadın, annelik dair da şu denli şanssızdır. Anne, doğurduğu çocuğu erkeğin ayağına bırakır. eğer kişi o çocuğu kucağına alırsa evlât olarak kabul ediyor demektir. ama evlat olduğu yerde kalırsa, koçaklama tanrısına denyo edilmiştir ki, böyle bir döl evet imanlı bir âdem yüreğini evet da ölümü bekler.

Yorumlar kapatılmış.