Hepimiz biliriz ki bir mum karanlıkları aydınlığa kavuşturmak için vardır.

Bu gayesine ulaşmak için de yanar, yandıkça erir; fakat kendi dibini asla aydınlatmaz.

İşte, öğretmenler de tıpkı bir mum gibidir. Öğrencilerini daha güzel yarınlara hazırlamak, onlara sevgiyi, saygıyı, ahlakı aşılamak için kendi yağında kavrulur, erir. O eridikçe etrafına ışıklar saçar. O ışıklar ki binlerce öğrencinin yolunu aydınlatır, karanlık dünyasını aydınlığa boğar.Bu fedakarlığı kendisi için değildir. Bir öğretmenin tek derdi öğrencilerini daha iyi yerlere ulaştırmaktır. Sadece bunun için çırpınır, bunun için çalışır.

Sadece dersine girip çıkmak da vardır elbet. Ancak bu onu doyurmaz. Öğretmen, çok daha fazlasını yapması gerektiği bilincinde ve şevkindedir. Bu şevk, ona güç verir, daha çok didinmesini sağlar.

Bir öğrencinin öğretmenine vereceği en güzel hediye başarıdır. Bir öğretmen, öğrencisinin başarısından duyduğu zevki başka hiçbir şeyden duymaz. Yıllar geçse dahi, eski bir öğrencisini güzel yerlerde gören öğretmenin mutluluğu kadar hiçbir mutluluk büyük olamaz.

NURAY YILMAZ