Ailenizin “Hele bir kapağı at da hayatın kurtulur” dediği üniversite beklediğiniz gibi çıkmadı mı?
Hayat ergenlik yıllarınızda izlediğiniz MTV klipleri gibi renkli ve kolay değil mi?
Babanız sermaye sahibi bir işadamı değil mi?

Belki de Alevi ya da Kürtsünüz, ezilenler arasındaki hiyerarşide bile aşağılardasınız… Ortalama bir vatandaş devlet şiddeti ile karşılaştığında sizin kimliğinizi sayıklıyor: “Terörist miyiz amirim.”

Eğitimli orta sınıf bir ailenin eğitimli çocuğusunuz, fakat hayat Twitter’daki gibi akmıyor olabilir mi?

Hayatınızı konut kredisi ödemekle geçirmek istemiyorsunuz, fakat aileniz bir ev sahibi olmanın gerekliliği konusunda ikna çalışmalarından vazgeçmiyor mu?

Sizden çok daha az donanımlı insanların, sizden çok daha iyi işlerde, çok daha fazla para kazandığını mı düşünüyorsunuz?

2014 yılında saçlarını jöle ile geriye yatıran bir meczubun ayda 50 bin TL’den fazla kazanıyor olması, sevgilisiyle sinemaya bile gidemeyen bir sürü genç varken, sizin de mi kafanıza takılıyor?

Belki eşcinseller ile dalga geçerek en sert erkek olduğunu kanıtlamaya çalışan çocukluk arkadaşlarınızdan sıkıldınız?
Belki de dini ritüelleri saçma bulan bir ateistsiniz, babanız bayram namazı için ısrar ediyor.

Ya da babanız 1978 yılında birkaç ay içinde eşitliğin ve özgürlüğün Türkiye’ye hâkim olacağını düşünüyordu, sonraki 36 yılı yüzünde acı bir gülümseme ile geçirdi. Sizi piyasa koşullarına hazırlamak istiyor.

Bütün bu seçeneklerden biri veya birkaçı size tanıdık geliyorsa, sosyal ağlarda keskin bir ironi ile isyan çığlığı atıyorsanız…
Bazen de barikatı özleyenleri favlıyorsanız…

Başka bir seçenek yok mu?

Hani şu ünlü hikâyedeki gibi;

Al Capone çocukluğu boyunca bir bisiklet için Tanrı’ya dua eder.
Sonra anlar ki; Tanrı’nın çalışma yöntemi bu değil….!!

NURAY YILMAZ..