Dünya’da ve Ülkemizde her geçen gün yeni ölümlere neden olan koronavirüs salgını, biz yetişkinler de olduğu kadar çocuklarımız üzerinde de büyük bir korkuya sebep verdi.
Bu süreç içerisinde ülke olarak da etkilendiğimiz gibi çocuklarımızın o minicik yürekleri daha çok etkilendi.
Okulları tatil olduğu günden bu güne oyun gereksinimi olan çocuklarımız eve kapanarak enerjilerini atamaz oldular.
Bu süreci sağlıklı atlatmak için çocuklarımıza sarılmanın onlara hayatları boyu unutmayacağı bir anne baba sevgisi vermenin iyi bir ebeveyn olmanın tam zamanı..
Bir Okul Öncesi Öğretmeni olarak ana sınıfı yaşındaki çocuklarımı anlatmam gerekirse soyut kavramları algılamakta zorlanan bir yaş grubuna soyut olan bu illetin gözlerimizle görmediğimiz, fakat bulaşıcı bir hastalığın yayılmaya başladığını ve bizim bu virüsten kendimizi, ailemizi ve toplumumuzu korumak adına evde kalmamız gerektiğini söylemek tek başına yeterli olmaz.
Ana kuzusu olan bu çocuklarımızın en büyük gereksinimi olan güvende olduğunu bilmesi gerekli.
Bu nedenle zamanımızın bütününü evde geçirdiğimiz bugünlerde anne-babaların çocuklarla beraber ortak etkinlikler yapmalarını sağlayarak hem zamanı daha iyi değerlendirmelerine vesile olmak hem de ortaya konan somut ürünler sayesinde çocuklarımızın kendilerine olan güvenini arttırmak lazım. Böylelikle sorumluluk alan çocuk somut bir şeyin zevkine varır.
Farklı alanlarda dikkatlerini dağıtmaları için etkinliklerle yeteneklerini geliştirdiler, yaş gruplarına göre oynayabilecekleri oyunlar oynadılar ve ev işlerine dahil edilmesini sağlayarak bu geçici süreci kontrol ettiler.
Çocukların arkadaşlarıyla telefon ve bilgisayar aracılığıyla iletişim halinde olarak hem karşılıklı yalnız olmadıkları düşüncesini pekiştirdiler hem de sohbet esnasında yaşanan süreci nasıl değerlendirdiklerini anlatarak, okullar açıldıktan sonra arkadaşlarıyla yapmayı düşlediklerini dile getirdiler hayallerini resmettiler sınıfımızın resmini çizip en özledikleri oyunu ve arkadaşları çizerek ruh hallerini yansıttılar.
Karantinalı günlerin güzel yanını görmek istedik biz…Hayatımızdaki o deli gibi koşuşturmacaya ara vererek aile içindeki bağlılığı arttırdık ve nihayet koca metropol sustu Kuş seslerini duyduk…Ne kadar da özlemişiz değil mi…!!!
Koronavirüs salgını öncesinde en değerli varlığımız olan çocuklarımıza ailemize ve kendimize vakit ayıramadığımız bir hayatımız vardı.
Sosyal izolasyonla adeta kendimize gelmeye başladık. Eğitimcilerin, psikologların hep o bahsettiği kaliteli vakit geçirmeyi bu süreçte yaşayarak birlikte sevgi dolu vakit geçirmeye başladık.
Çocuğun yetişmesinde en büyük gereksinim olan sevgiyi sadece bu karantinalı günlerde değil de hayatımızın kalan günlerinde de yaşamak ve yaşatmak ümidiyle ve madem gayemiz çocuklarımıza daha iyi bir gelecek bırakmak ilerki günlere bizleri affetmeyecek çocuklar bırakmayalım….
SEVGİYLE KALIN..
Suna Böğürcü
“BU SEFER ÇOCUKLARIMIZLA ÇOCUK OLALIM MI…NE DERSİNİZ ???” için bir yanıt
Bir yanıt yazın
ANKET
Yükleniyor ...
Kaleminize sağlık? Çok güzel bir yazı olmuş.Hep birlikte bu süreci sağlıkla atlatacağız inşallah…