Adı üstunde bir seyleri ögreten,hayata hazırlayan, yeri geldiğinde annen, yeri geldiğin de baban olan derdini dinleyen çare bulmaya çalısan iyi insanlar onlar…

Aşık olduğunu babana söyleyemezsin, söylesen de anlamaz zaten belki de seni,belki de azarlar….
Hocam derdim var dedigin de az bekle ben sana dönecegim diyen bir ogretmen görmedim ben.
Ali topu tuttan başlayıp, Üniversite kampuslerine kadar uzanan bir dostluk ve yillar geçse de unutulmayan isimler…

Aradan gecen 35 yılın ardından ilk okul ogretmenin sana hala oglum Cem,ya da kızım Ayşe dedigin de duydugun mutluluk neye değişilir…

Melek öğretmenler hala var ve bunlardan biriside Gökçen hocam, kendisi anlatmaz,kendisi soylemez ama ben biliyorum ki dokunduğu hayatlar var ve bunlardan bir kaçı şu anından daha iyi olmak için uçtu geçen gün hava limanindan gelecegine doğru ve bir anne gözyaşları süzülürken yanaklarından,yüzün de bir evladın ardından duyulan gurur vardı Gökcen hocamın gozlerin de….

iyi ki Gökçen Hocalar var,onlar var oldukça sevgi de var olacak ve dünya böyle ayakta duracak…
Öğretmenlerimize
Sevgiyle…

Murat Karaca